De autoradio speelt , hoe sterk is het koord waarop ik dans, van Frank Boeijen. Ik ben weer onderweg, terug van een klant. Ik voel me echt zo wauw, wat er toch in sessie gebeurd en wat ik dan zo maar door mag geven. En dat het dan ook bij de klant resoneert om met een mooi woord te spreken. 

Een week waarin ook mijn auto centraal stond, ik moest namelijk ook naar de jaarlijkse keuring, poeh poeh. Altijd weer even een tijd van zorg, zeker omdat mijn trouwe maat ook al op leeftijd is. Maar ondanks wat mankementen kunnen we samen weer on road. Weer samen onderweg naar morgen, onderweg naar nieuwe avonturen. Om weer mooie mensen te ontmoeten en verbindingen aan te gaan. Ik moest ook even denken aan mijn broer, die ooit tegen me zei: het is zo grappig, maar onze zigeuner, ik dus, slaapt iedere nacht, of in ieder geval de meeste nachten veilig in zijn eigen bed. Terwijl hij koos voor een leven in Spanje. Een broer waar ik trouwens wel heel trots op ben, timmerend aan zijn weg. Met zijn vrouw in een ander land, echt ik geef het je te doen. En zo op deze ochtend terwijl de ganzen kwetterend over mijn huis vliegen. Ik vraag me toch ook wel vaak af, wat die allemaal tegen elkaar roepen. Ik werd vanmorgen al vroeg wakker, knap van me, want mensen die me kennen weten wel dat dat niet mijn sterkste kant is. Ik weet dat al jaren. 

Toen ik nog in de zorg werkte en ik vroege dienst had, zat ik eerst in de ochtend voor me uit te staren, En maar denken, wat is het toch erg zeg, dat ik uit bed moet. En dan zo op het randje van mijn bed, bedenk ik dan wat voor bijzonder leven ik heb. En dat mensen komen en gaan, en het is allemaal goed. Ik heb er geen oordelen over, ik wijs de weg en als je zelf weer verder kunt, ga je alleen verder. En ga ik weer op weg met mijn makker, op weg naar nieuwe avonturen. Het leven blijft toch koorddansen, en tegenvallers kom ik helaas ook tegen. Maar ook daar leer ik van. En waar ik ook veel van leer zijn de mensen om me heen. Die me vaak uit liefde dingen aangeven, waar ik dan ook mee aan de slag kan. Vooral het zorgen voor mezelf, da's niet mijn sterkste punt. Ik ben eigenlijk wel 24/7 bereikbaar voor de mensen die me nodig hebben. Mijn kantoor is nooit gesloten. Lees kantoor is huiskamer, of auto. Ik durf best te zeggen dat ik bevlogen ben. En ik doe dit echt steeds weer vanuit liefde, liefde voor alles wat leeft. Liefde voor iedereen die me nodig heeft.

 Mijn grootste aandachtspunt is wel vaak mezelf, dat ik ook zo als iedereen van jullie rekeningen ontvang. En ja dan zeggen mensen, je mag wel wat zakelijker zijn. Ik kan jullie wel zeggen daar heb ik echt hulp bij nodig. En dan zeggen mensen vaak, lees dat maar eens of dat. Ik zal jullie nog iets vertellen, ik ben een boekverzamelaar. Geen lezer dus. Maar goed, ik heb een goed en mooi team, die daar in mee denkt. Die me soms ook activeren met mooie hints, zoals een boek. Een boek dat dan de mooie naam draagt, manifesteren voor beginners. Nou, het is vandaag echt een heel gemijmer. Ik moet er ook wel om lachen. Dit is zo maar een stukje van mijn leven, waardoor je al kan merken dat het alle kanten op kan. En overigens, het is goed zo. En ooit hoorde ik ook de spreuk, leven is het meervoud van lef. En dat is ook een mooie om jullie te zeggen en toe te wensen, Lieve mensen maak iets van je leven. Iedere dag weer gaan met de banaan. Ik hou van jullie. Heb het goed met elkaar, en jullie weten me te vinden.

Veel liefde licht en kracht

liefs Ton