Het mysterieuze van mijn bezigheden
Ton weet raad! (Of niet)
En daar zijn we weer met een nieuwe overpeinzing, en vandaag gaat het over de dingen die we niet met het blote oog kunnen aanschouwen. Het mysterieuze van mijn bezigheden. Al zijn ze dat voor mij al lang niet meer. En het wordt me steeds duidelijker dat dat toch wel veel doet bij mensen. Dat er veel meer is tussen hemel en aarde, en dat de scheiding tussen leven en dood wordt dan toch wel dunner.
Een aantal dagen geleden was ik samen met een hele dierbare vriendin. En ze had last van duizelingen en een vol hoofd, en ik zag ineens dat haar overleden moeder in haar was gekomen. We hebben toen een ritueel gedaan om haar moeder weer naar het licht te laten gaan. Alleen ze kwam toen in mij, en toen hebben we haar eindelijk terug kunnen zenden naar het licht. Een hele intense en bijzondere ervaring. En wat er dan bij mee is gebleven is de liefde, moeder die zich toch even geroepen voelde om te komen en te helpen, en hoe wij ze samen ook weer naar het licht mochten sturen. Of dat gesprek deze week met een kind van 4. Waar ik het huis had gereinigd en waar ze nog steeds niet echt kan slapen. En ze dan eerst voor mij een tekening had gemaakt met een regenbooghuis erop. En op de vraag waarom ze niet slaapt , zegt dat er een wolf op haar kamertje is, Ze zegt bang te zijn, waarop ik zei: die komt alleen maar om je te beschermen. En toen kreeg ik als antwoord , o nee het was een vos. En die bijt echt wel. Toen ik daarop zei dat haar opa haar altijd zal beschermen ( opa is namelijk overgegaan) zei ze, nou opa is 5 dagen op vakantie. En dat is 1 van de kinderen die nu op mijn pad gezet worden. Het echte engeltje met van die grote ogen, die nieuwsgierig de wereld in kijken. En ik merk dat er meer van die kinderen komen. En die verlangen toch een andere aanpak, en het roept ook veel vragen op. Hebben die wel zoveel slaap nodig bijvoorbeeld? Ik heb een groot respect voor hun ouders, want daar wordt toch wel veel van gevergd. Het hele opvoedingsschema komt onder druk te staan. We worden uitgedaagd om andere wegen te bewandelen. Ik heb ook het gevoel dat deze kinderen hier de missie hebben om de wereld weer in liefde op te bouwen.
Ik merk dat ook met de groep jonge vrouwen, hoeveel talent dat daar zit. Alleen ze hebben wel ons vertrouwen nodig. Om de dingen te gaan doen waar ze voor hier zijn. Ik ben ook iedere dag dankbaar voor de mensen die me steunen en weten wie ik ben. En heel eerlijk, ze kennen me van nu, maar vaak ook van andere levens, van andere dimensies. Ik kan jullie heel eerlijk bekennen dat ik door de kinderen, en door de andere kennissen en vriendinnen echt gezien en gehoord wordt. En dat ze me ook zien als een wegwijze. Ik ben blij met jullie.
Heel veel liefde licht en kracht
liefs Ton