Weer een nieuwe week , nieuwe kansen. En dus ook weer een overpeinzing wat deze week gebeurde. Deze week was ik bij een collega Medium, zo zal ik ze maar noemen. Dit was een cadeau voor mijn verjaardag van mijn dochter. 

Het gesprek was echt de moeite waard, en ik kreeg zeker veel inzichten over de komende tijd. Ik moet me eigenlijk nog een tijdje inhouden om dan in het nieuwe jaar straks te gaan knallen. En mijn werkveld , zou ook meer verplaatsen naar België. Ik zou wel spoedig gaan vinden wat ik daar allemaal zal gaan doen. Nou ben ik van nature niet zo een afwachter dus ik heb inmiddels al een aantal afspraken gemaakt, om in België op onderzoek uit te gaan. En ook daar de mensen beter leren kennen. En als je mijn vorige blogs ook leest, weet je wellicht ook nog dat ik er ook al op een festival was. Tot daar kon ik steeds wel meegaan in het verhaal. Alleen toen ging het over, hoe presenteer je je zelf. Dus eigenlijk mijn vraag is hoe ziet een medium er nu eigenlijk uit. 

Nou, als je mij kent dan weet je, dat ik in de zomer vaak in het wit te bewonderen ben, met een indianen vest aan en daarbij altijd een hoed op. Die hoed is er zelfs al veel langer, omdat het een eerbetoon is aan de onderdrukte volkeren. Maar goed dat even terzijde. Verder voel ik me ook erg verbonden met de natives, dus ook daardoor kleed ik me zo. En ook nog dat ik lange haren heb, want dat zijn mijn antennes. En ik krijg daardoor ook wel vaak commentaar of mensen noemen me dan een zwever. Ik zie dat zelf toch anders alleen ik ben toch benieuwd hoe jullie daar tegenaan kijken. Wat voor kleding een medium, sjamaan draagt. Toen ik begon zei ik altijd: ik ben gewoon Ton. En dat ben ik nog steeds, ik doe dit werk omdat ik mensen graag begeleid en ze ook de weg wil wijzen. En de naam witte sjamaan is niet bedacht, maar kwam aanwaaien door vriendinnen die me zo noemden. En ik merkte daarbij dat ze dit ook zeiden vanuit een respect naar mij toe. Ik begrijp vaak alleen niet, wellicht ben ik zo naïef, dat er dan mensen zijn die me niet serieus zouden kunnen zien. Dus mij dan niet kiezen als hun hulpverlener. Nou heb ik ook daar niet zo'n moeite mee. Ik ga er nog steeds van uit dat mensen komen die bij je passen. En dat ik dan op dat moment de beste keuze voor hen ben. 

Kijk, weet je, ik snap vaak die oordelen niet, want het gaat toch over de inborst van iemand , van het innerlijke. Ik zie ook vaak tegenwoordig al die strijd over racisme, en noem maar op. Ik heb dat eerlijk gezegd nooit begrepen, want mij gaat het om de mens zelf. En niet over zijn afkomst of wat dan ook. Ik heb 2 ogen, en ik zie daar toch wel goed mee. En dan zie ik dus ook de mens: al zijn eenvoud, al zijn puurheid. Ik denk niet in hokjes of wat dan ook. Het is belangrijk dat we er samen weer een mooie wereld van gaan maken, waar alleen ruimte is voor liefde. Dit is ook belangrijk voor de toekomst, dat onze kinderen en kleinkinderen  achter achter kleinkinderen hier ook een veilig en fijn verblijf kunnen hebben. Daar bid en mediteer ik voor.

Heel veel liefde licht en kracht

groet Ton