En hier is dan weer een nieuwe blog, een nieuwe mijmering. Op deze benauwde oudjaarsavond, voor mij dan, schrijf ik dit even op. Op het moment dat mijn kleinkind hier rond rent, is hij hier aan het logeren. En mijn dochter zei, hij kan nog niet zo hoog springen, dus zal hij niet op de drum komen. Daar zit hij dus steeds al bovenop.

Terugkijkend op het afgelopen jaar, op de afgelopen week, kom ik toch weer op verbindingen. iets wat voor mijzelf geldt als iets belangrijks. Iets wat voor mijn gevoel nog niet iets is wat mensen snappen. Bijvoorbeeld dit weekeinde was ik op een weekeinde in België, een sjamanen weekeinde. En ik moet zeggen dat het meteen wel een beetje tegenstond dat er iemand even moest melden dat hij geen last van mijn grote drum wilde hebben.Dat ik dan geen last van hem zou krijgen. Nou eerlijk gezegd is voor mij dan de toon al wel een beetje gezet. Dit is namelijk iets wat steeds wordt gezegd ook op spirituele beurzen. Ik voel zoveel ego , zoveel wat niks met spiritualiteit en of sjamanisme te maken heeft. Maar gelukkig zijn er dan altijd wel mensen te vinden die wel begrijpen wat je bedoelt, en je er dan ook in steunen. De drum is voor mijn gevoel het instrument om de verbinding met elkaar aan te gaan. Helaas is er dus vaak nog weinig begrip voor. Verder was het wel een fijne plek, en ook georganiseerd door fijne mensen.Daar is niks op aan te merken. En ik heb ook wel mooie verbindingen gemaakt, die nog heel lang zullen blijven. Heel leuke ontmoetingen gehad met een aantal klanten, passanten, en daar doe ik het dan ook wel voor. Lekker gegeten bij den Slappe uier, met twee schatten. En daar natuurlijk ook heerlijk slap zitten kletsen, over van alles en nog niks. En ja, zo verliep het weekend toch nog wel aardig, en wellicht verwachtte ik er teveel van. Maar goed mijn dank gaat uit naar Gunter, zijn vrouw Annelies en zus. En ook het weer heeft heel goed meegewerkt, al was het zondagavond een heel karwei om af te breken. En ook weer alles in de auto te krijgen. Het was een hele belevenis, dat moet ik eerlijk zeggen. 

Ondertussen is mijn kleinkind bezig om contact te zoeken, door me zachtjes in mijn handen te bijten. Heerlijk deze verbinding. Verder gaan mijn gedachten uit naar iemand die ik heel even heb mogen kennen. En die me aangaf dat ze mijn blogs ook steeds volgde. Helaas is zij er niet meer, en ik wil ook bij deze al haar dierbaren, vrienden en kennissen heel veel steun en troost bieden. En morgen zal ik ook nog even afscheid van haar nemen. Bedankt voor de korte ontmoeting. Verder ga ik nog even genieten van deze zwoele avond met mijn kleinkind. En de mijmeringen over alles wat nog mag gaan komen. Geniet allemaal van jezelf en van elkaar, want echt verbinden is zo nodig. Leef en tot een volgende keer.

Heel veel liefde licht en kracht

liefs Ton