En weer een nieuwe week, dus weer een nieuw verhaal. Een waarin allerlei emoties elkaar in rap tempo opvolgden, van verdriet naar blijdschap en andersom. Een week in het teken van het festival dat ik komend weekeinde ga vieren in België. En waar ik dus de hele week al met de voorbereidingen bezig ben. Waar ik vrijdag met al mijn mooie spullen heen zal gaan. Waar ik mijn wijsheid ook zal rondstrooien, of niet. Ik heb er echt veel zin in, en er is natuurlijk ook een gezonde spanning. Fijn nieuwe mensen ontmoeten en hopelijk ook nieuwe verbindingen maken. Maar dat zal ik jullie in een volgende blog meer over vertellen. 

Wat ik deze week ook wel erg tegen kwam was het woord loslaten. Daar is al veel over gezegd en ieder heeft daar wel een eigen zienswijze over. De een zegt dat het heel makkelijk is, en de ander zegt dat het onmogelijk is. En dan zitten er heel veel meningen tussen in. Ik heb daar ook veel gesprekken over met klanten , maar ook met vrienden en mensen die mijn pad kruisen. Is het vaak loslaten of jezelf en anderen de mogelijkheid geven om anders te gaan denken en voelen. Dat je dingen beter kunt delen dan alleen door kauwen. Kijk ik hoor vaak mensen zeggen ja, ik hou mijn gevoel liever bij me, alleen dan sta je er ook steeds alleen mee. En het is toch nog steeds zo dat gedeelde smart, halve smart is. Dat je dan merkt dat er al veel van je afvalt. En soms is het ook zo dat je vastloopt in overtuigingen en je dan ook niet verder komt. Sterker nog, je loopt vast. 

Ik werk ook via een paar platforms, mediumchat, topconsulenten en medium lijn waar ik mensen ook adviseer en goede raad geef.  En waar ik vaak hele mooie zielen spreek, die dan komen met hun levensvragen. En ik mag dan hun een spiegel voorhouden, even een stukje meelopen. En ik help daar mensen die met allerlei vragen komen. Soms alleen maar over de liefde, ook prima want liefde is voor iedereen belangrijk. Er schiet me nu wel een mooi voorbeeld te binnen. Een tijdje geleden kwam er een jonge vrouw bij me. En ze gaf aan dat ze steeds vastliep in relaties. We raakten aan de praat en ik vroeg haar op een gegeven moment hoe haar relatie met haar vader is/ was. Nou ze zei, ja dat is een lastige, die man is echt zo narcistisch en we kunnen niet echt veel met elkaar. Ik vroeg haar toen om zijn geboortedatum, en na wat rekenen en voelen zei ik haar, maar je vader is niet narcistisch. Voor mijn gevoel is het meer een vorm van autisme. Ik adviseerde haar om er eens anders naar te kijken en aan te voelen. Nou ze is inmiddels nog een paar keer teruggekomen, en ze vertelde me dat het een openbaring was. Toen ze anders naar haar vader keek, was er een hele andere relatie ontstaan. Ze was echt helemaal opgelucht en ze kon nu haar vader meer zien als vader. Meer als iemand met al zijn onzekerheden, en ze was zo blij. 

Zo mooi om even een tijdje met mensen mee te lopen, om even mee te kijken in hun keuken. En dan zonder oordeel te mogen zeggen: ik ben trots op je. Door anders te kijken zie je meer, zie je ook hoe mooi alles is. En soms ook hoe onbeholpen.  Als je dit leest, weet dan dat ik er ook voor jou wil zijn. Even op je pad mee wil lopen en je dan ook weer loslaat. Daar is dat weer dat woord loslaten. Het leven bestaat uit ontmoeten en loslaten. Ik groet u allen weer, en wens u allen veel ontmoetingen en loslaten toe.

Veel liefde, licht en kracht

liefs Ton